Handelsgesellschaft Heinrich Heine jest spółką specjalizującą się w sprzedaży na odległość. Ogólne warunki sprzedaży stosowane przez tę spółkę przewidywały, że konsument ponosi zryczałtowane koszty wysyłki w wysokości 4,95 EUR. Kwota ta nie była zwracana przez dostawcę w razie odstąpienia od umowy. Niemieckie stowarzyszenie konsumentów, Verbraucherzentrale Nordrhein-Westfalen wniosło przeciwko Handelsgesellschaft Heinrich Heine powództwo mające na celu zaprzestanie obciążania konsumentów kosztami wysyłki towarów w razie odstąpienia od umowy, ponieważ jest to niezgodne z prawem europejskim. Sąd pierwszej instancji uwzględnił żądania stowarzyszenia konsumentów. Następnie oddalono apelację wniesioną przez spółkę.
Rozpatrując rewizję wniesioną przez spółkę, sąd niemiecki stwierdził w sposób jednoznaczny, że prawo niemieckie nie przyznaje kupującemu żadnego prawa do zwrotu kosztów wysyłki zamówionych towarów. Jednakże sąd uwzględnił fakt, że Dyrektywa 97/7/WE w sprawie ochrony konsumentów w przypadku umów zawieranych na odległość (Dz.U. L 144, s. 19) zabrania obciążania konsumenta kosztami wysłania towarów w razie odstąpienia przez niego od umowy, a więc właściwe przepisy niemieckiego kodeksu cywilnego winny być interpretowane w sposób zgodny z tą dyrektywą, jako zobowiązujące dostawcę do zwrotu konsumentowi ww. kosztów.
Fot. Morguefile.com
Powyższy wniosek do ETS o dokonanie wykładni przepisów (pytanie prejudycjalne), brzmiał:
„Czy przepisy art. 6 ust. 1 zdanie drugie i art. 6 ust. 2 [Dyrektywy 97/7]i należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one uregulowaniu krajowemu, na mocy którego konsument może zostać obciążony kosztami dostarczenia towarów również wtedy, gdy odstąpił od umowy?”
Po szczegółowej analizie powyższych przepisów Trybunał orzekł, co następuje:
Artykuł 6 ust. 1 akapit pierwszy zdanie drugie i art. 6 ust. 2 Dyrektywy 97/7/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 maja 1997 r. w sprawie ochrony konsumentów w przypadku umów zawieranych na odległość należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie stosowania uregulowania krajowego, które pozwala dostawcy na obciążenie konsumenta, w umowie zawieranej na odległość, kosztami wysyłki towarów w przypadku wykonania przez tego ostatniego przysługującego mu prawa odstąpienia od umowy.
Do zapoznania się ze szczegółowym uzasadnieniem powyższego wyroku zapraszamy na stronę:
http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=CELEX:62008J0511:PL:NOT
______________
Prawo odstąpienia od umowy
1. W przypadku każdej umowy na odległość konsument może w terminie ustalonym na co najmniej siedem dni roboczych odstąpić od niej bez żadnych sankcji i bez konieczności podawania
powodu. Konsument z tytułu wykonywania swego prawa odstąpienia od umowy nie może ponosić żadnych kosztów poza bezpośrednimi kosztami zwrotu towarów.
Terminy wykonywania tego prawa biegną:
— w przypadku towarów od dnia ich otrzymania przez konsumenta, jeśli wypełnione zostały obowiązki ustanowione w art. 5,
— w przypadku usług od dnia zawarcia umowy lub wypełnienia obowiązków ustanowionych w art. 5, jeśli obowiązki te zostały wypełnione po zawarciu umowy, z zastrzeżeniem, że termin ten nie przekracza terminu trzech miesięcy określonego w następnym akapicie.
W przypadku niewypełnienia przez dostawcę obowiązków ustanowionych w art. 5 termin wynosi trzy miesiące. Termin biegnie:
— w przypadku towarów od dnia ich otrzymania przez konsumenta,
— w przypadku usług od dnia zawarcia umowy.
Jeśli informacje określone w art. 5 zostały przekazane we wspomnianym trzymiesięcznym terminie, to termin siedmiu dni roboczych wskazany w akapicie pierwszym liczony jest od tego momentu.
2. W przypadku gdy konsument wykonuje swoje prawo odstąpienia od umowy na mocy niniejszego artykułu, dostawca jest zobowiązany do zwrotu wpłaconych kwot bez dodatkowych kosztów. Konsument nie może ponosić z tytułu wykonywania swojego prawa odstąpienia od umowy żadnych opłat poza bezpośrednimi kosztami zwrotu towarów. Zwrot ten musi nastąpić niezwłocznie, jednakże najpóźniej w terminie 30 dni.
Skip to content
