Rada uzgodniła dziś stanowisko w sprawie proponowanej reformy praw pasażerów kolei. Zaktualizowane przepisy zwiększą prawa pasażerów, w szczególności osób niepełnosprawnych lub o ograniczonej możliwości poruszania się, zapewnią bardziej jednolite stosowanie przepisów i poprawią dostępność informacji. Ponadto zwiększą świadomość pasażerów i będą promować korzystanie ze wspólnych biletów, które pozwolą na wykonanie kilku kolejnych przejazdów koleją w pociągach tego samego lub różnych przewoźników. Wniosek daje też równe szanse poszczególnym rodzajom transportu, wprowadzając klauzulę wyjątkowych okoliczności (siła wyższa).
Nowe przepisy zwiększą prawa wszystkich pasażerów, również tych o ograniczonej możliwości poruszania się. Zapewnią również jasność w przypadku opóźnień i odwołań. Zachęcą też przedsiębiorstwa kolejowe do świadczenia większej ilości i lepszych usług, co zwiększy popularność tego przyjaznego dla środowiska środka transportu.
Sanna Marin, fińska minister transportu i komunikacji, przewodnicząca posiedzenia
Wniosek zmienia obecne rozporządzenie z 2007 r., które ma zastosowanie zarówno do krajowych, jak i międzynarodowych przewozów i usług.
Stanowisko Rady
Stanowisko Rady („podejście ogólne”) ustanawia przejrzyste zasady i jasno określa obowiązki związane ze świadczeniem usług transportu kolejowego osobom niepełnosprawnym lub o ograniczonej możliwości poruszania się, w tym w przypadkach, kiedy na stacjach nie ma pracowników, a pociągi nie mają personelu towarzyszącego. Wyjaśniono w nim zasady dotyczące odszkodowań za utratę lub uszkodzenie sprzętu ułatwiającego poruszanie się. Pracownicy zapewniający pomoc osobom z niepełnosprawnością lub o ograniczonej możliwości poruszania się zostaną przeszkoleni, tak aby umieć zaspokajać różne potrzeby. Rada dostosowała również tekst do ostatniego aktu o dostępności, aby zapewnić spójność przepisów.
Zakres rozporządzenia będzie stopniowo rozszerzany na pewne usługi krajowe, które państwa członkowskie mogą obecnie zwalniać z przepisów tego rozporządzenia, w szczególności kiedy w grę wchodzi obowiązek użyteczności publicznej. Rozszerzanie stopniowe jest konieczne, aby zapewnić pewność prawa i przestrzeganie obowiązujących umów z operatorami. Państwa członkowskie będą nadal mogły przyznawać zwolnienia, na przykład w odniesieniu do usług miejskich, podmiejskich i regionalnych (w przeciwieństwie do usług dalekobieżnych) ze względu na ich szczególne cechy.
Tekst usprawnia dostarczanie informacji na temat praw pasażerów. Na przykład na bilecie należy umieścić streszczenie praw pasażera; jeżeli nie jest to możliwe, należy go poinformować w inny sposób.
Klauzula siły wyższej w odniesieniu do usług kolejowych zapewni pewność prawa i wyrówna warunki działania względem innych rodzajów transportu, dla których takie klauzule już istnieją. Przedsiębiorstwa kolejowe nie będą musiały wypłacać odszkodowań za opóźnienia lub odwołania w sytuacjach, których nie dało się uniknąć, takich jak ekstremalne warunki pogodowe, poważne klęski żywiołowe lub osoby znajdujące się na torze. Zwolnienie nie będzie obejmowało strajków pracowników kolei.
Pasażerowie będą mogli łatwiej uzyskiwać informacje na temat wspólnych biletów. Jeżeli podróż wymaga przesiadek, sprzedawca musi przed dokonaniem sprzedaży poinformować pasażera, czy bilety stanowią wspólny bilet. Na biletach, które nie są wspólne, będzie musiała znajdować się wyraźna informacja. W tekście doprecyzowano też obowiązki i odpowiedzialność przedsiębiorstw kolejowych i sprzedawców biletów w przypadku sprzedaży różnych biletów w ramach jednej transakcji.
Bardziej szczegółowe przepisy o rowerach mają zapewnić jasność i ułatwić ich przewóz pociągami.
W celu lepszego egzekwowania przepisów tekst określa bardziej szczegółowe procedury rozpatrywania skarg i terminy.
Podobnie jak we wniosku Komisji, w stanowisku Rady utrzymano bez zmian wysokość minimalnego odszkodowania za opóźnienia.
Ponieważ wniosek przewiduje minimalny poziom ochrony, państwa członkowskie mogą wprowadzić surowsze przepisy, aby chronić prawa pasażerów.
Zmienione rozporządzenie zacznie obowiązywać dwa lata po wejściu w życie.
Procedura
Komisja przedstawiła wniosek we wrześniu 2017 r. Rada i Parlament Europejski wynegocjują treść końcowego tekstu.
Skip to content
